Paul (37) Drie jaar geleden kwam ik voor het eerst in de tuin werken. Dat was via Reinaerde, de stichting waarbij ik woon voor mensen met een beperking. Ik vond het meteen heel leuk in de tuin en ben ook op eigen gelegenheid blijven gaan.
Ik vind het heerlijk om veel buiten te zijn en de ontwikkeling te zien van planten. Het proces van zaaien naar oogsten. Zo was het stuk dat nu helemaal is overwoekerd door pompoenen, drie maanden geleden nog een kaal stuk grond met een paar sprietjes. Ik kom daarom ook iedere week, zodat je blijft zien waarvoor je gewerkt hebt. Als je een paar weken niet komt, loop je anders bijvoorbeeld zo de courgettes mis. Het liefst neem ik pompoen mee omdat die zo veelzijdig is en ik er zoveel verschillende dingen mee kan maken.
Ook geniet ik van het fysiek bezig zijn. Hier werken was ook een oppepper voor mijn zelfvertrouwen, het was een bevestiging wat ik al dacht: dat ik vaak meer kan dan mensen denken. Ik schoffel veel en kan zelf door de tuin rijden. Ik kan overal bij en als ik vast kom te zitten kan ik mezelf losmaken met mijn benen. Hier werken is een goed leertraject voor mij. Omdat ik vind dat ik altijd iets moet proberen, voor ik zeg dat ik het niet kan.
Mijn favoriete plek is onder de pergola met de druivenstruik. Die struik heb ik zelf geplant en nu zit de druivenrank helemaal bovenin vol druiven.
Ook vind ik het contact met de mensen uit de tuin heel leuk. Ik woon alleen in een appartement en als ik deze contacten niet zou hebben, zou ik een beetje vereenzamen. De sfeer hier is heel gemoedelijk. Soms denken mensen dat er iets mis is in mijn hoofd, omdat ik in een rolstoel zit. Maar hier in de tuin doen mensen niet anders tegen en zien ze me voor wie ik ben.
