Ina (63) Ik ben geboren in Italië. Daar had mijn vader een boerderij met een tuin. Daar groeide onder andere artisjokken in en wijn. En dan plukte ik zo een stuk rauwe artisjok, dat ik dan zo opat. Als ik hier in de tuin ben, komt dat gevoel van vroeger weer terug. Ik vind het hier zo mooi, met de bloemen en de natuur. En als ik dan de wijnstruik bij de pergola zie, voelt het zo Italiaans.

Ik kan niet alles doen, omdat ik last heb van mijn gewrichten. Maar hier doe ik wat ik kan. Soms schoffel ik, of drink ik alleen koffie en maak ik een praatje. Ik vind het leuk om onder de mensen te zijn en nieuwe groentes te leren kennen. Zo wist ik helemaal niet dat je de bloemen van komkommerkruid kunt eten. En doordat ik hier meer leer, heb ik ook meer interesse gekregen om thuis groentes te verbouwen. Daar heb ik nu ook fruitplanten en doperwten in een pot staan.

Ik ben mantelzorger van mijn moeder en zusje. Hier komen is een uitje voor mij. Het geeft mij echt plezier om buiten te zijn en ik kan hier ontspannen en dingen loslaten. Als het kan neem ik ook bloemen van de courgette mee, die ik voor mijn moeder frituur. Een Italiaanse delicatesse, waar zij erg van geniet.

Twee jaar geleden moest ik zelf revalideren en vroeg mij begeleider om de leuke dingen te noemen in mijn leven. De tuin was daar een van. Ik leerde tijdens de revalidatie dat ik moest doorzetten. En naar de tuin gaan heeft me daarbij geholpen en zette me in beweging. Ik ben God dankbaar voor deze plek en vind de tuin echt een geschenk.

• 

• 

Ietje (66) Mijn flat kijkt uit op Gagelsteede en ik heb de tuin vanaf het begin zien ontstaan. Ik liep vaak even langs en ik ben zo heel spelenderwijs bij de Voedseltuin komen werken.

Ik houd hier van de natuur, de stilte, het onverwachte en de rust. Mijn favoriete plek is de tafel midden in de tuin. Dan kijk ik naar de koeien en de onschuldige dieren van de kinderboerderij, omringd door het groen, de heuvel achter ons, en het verkeer ver weg. Dan geniet ik echt.

Ik heb geen vast werk meer, dus het werken in de tuin geeft me structuur, houvast en geeft focus aan mijn week. Ik kom hier altijd op vrijdagochtend en het is fijn om dat vaste moment te hebben. Wat zo prettig is aan deze tuin is dat je ook de vrijheid hebt om iets anders te kunnen doen op die dag. Niemand kijkt ook hier gek op als je later bent. Ik heb altijd veel gemoeten in mijn leven, maar hier hoef ik niks. Dus ik kan hier leren om dat ‘moeten’ los te laten. Een les die ik daarnaast heb geleerd is om mezelf te begrenzen en me echt te focussen op 1 stukje. Vroeger liet ik me veel meer afleiden.

Het liefste werk ik alleen in de tuin, op mijn eigen tempo en in mijn eigen tijd. Maar ik vind het ook prettig om samen aan de tuin te werken en elkaar te ontmoeten. De tuin trekt aardige mensen aan met goede bedoelingen.

Het is zo gegroeid dat ik me veel met de bloemen in de tuin bezighoudt. De gewassen krijgen het meeste aandacht en de bloemen zijn soms een ondergeschoven kindje. Dus daar ben ik me heel betrokken bij gaan voelen en voel me daar verantwoordelijk voor. En als ik dan zie dat iedereen geniet van de bloementuin, word ik daar ook blij van.

• 

• 

Paul (37) Drie jaar geleden kwam ik voor het eerst in de tuin werken. Dat was via Reinaerde, de stichting waarbij ik woon voor mensen met een beperking. Ik vond het meteen heel leuk in de tuin en ben ook op eigen gelegenheid blijven gaan.

Ik vind het heerlijk om veel buiten te zijn en de ontwikkeling te zien van planten. Het proces van zaaien naar oogsten. Zo was het stuk dat nu helemaal is overwoekerd door pompoenen, drie maanden geleden nog een kaal stuk grond met een paar sprietjes. Ik kom daarom ook iedere week, zodat je blijft zien waarvoor je gewerkt hebt. Als je een paar weken niet komt, loop je anders bijvoorbeeld zo de courgettes mis. Het liefst neem ik pompoen mee omdat die zo veelzijdig is en ik er zoveel verschillende dingen mee kan maken.

Ook geniet ik van het fysiek bezig zijn. Hier werken was ook een oppepper voor mijn zelfvertrouwen, het was een bevestiging wat ik al dacht: dat ik vaak meer kan dan mensen denken. Ik schoffel veel en kan zelf door de tuin rijden. Ik kan overal bij en als ik vast kom te zitten kan ik mezelf losmaken met mijn benen. Hier werken is een goed leertraject voor mij. Omdat ik vind dat ik altijd iets moet proberen, voor ik zeg dat ik het niet kan.

Mijn favoriete plek is onder de pergola met de druivenstruik. Die struik heb ik zelf geplant en nu zit de druivenrank helemaal bovenin vol druiven.

Ook vind ik het contact met de mensen uit de tuin heel leuk. Ik woon alleen in een appartement en als ik deze contacten niet zou hebben, zou ik een beetje vereenzamen. De sfeer hier is heel gemoedelijk. Soms denken mensen dat er iets mis is in mijn hoofd, omdat ik in een rolstoel zit. Maar hier in de tuin doen mensen niet anders tegen en zien ze me voor wie ik ben.

• 

• 

Isa (24): Ik ben op de tuin begonnen net voor de lockdown begon. Daarna viel mijn baan weg in de horeca en ging ik twee tot drie dagen werken in de tuin. Ondertussen is werken in de tuin een vast onderdeel van mijn week geworden. Het geeft me veel rust en stabiliteit. Als ik wegrijd voel ik me zo geaard, vervuld en blij.

Hier vind ik een tegenhanger voor de rest van mijn leven. Ik ben best wel een efficiency persoon, maar op de tuin doe ik dingen juist langzaam. Als ik zaai probeer ik niet toe te geven aan de drang om dat snel te doen. De grootste les die ik hier leer, is dingen op je eigen tempo doen. Dat ik soms de lat ook iets minder hoog mag leggen. Dit is ook de eerste plek die ik heb gevonden die echt voor iedereen is: van student tot mensen met pensioen.

Later zou ik graag een ‘tiny house’ willen hebben en mijn eigen groenten verbouwen. In de tuin leer ik daar veel over. Veel van wat ik normaal leer doe ik op een theoretische manier. Maar op de tuin vraag ik juist: ‘Hoe herken je nu jonge kool tussen al het onkruid?’ Ik probeer hier intuïtief te leren wat een plant nodig heeft, door er een gevoel bij te krijgen.

Ik heb hier snijbiet ontdekt en de koriander van de tuin heeft zoveel smaak. Het lekkerste vind ik de courgette. Dat grill ik of ik maak er soep met kokosmelk van.

Het meeste geniet ik van onkruid wieden. Met mijn handen in de aarde te zitten. En een stuk grond helemaal netjes maken. Maar ook onder de boom zitten, de vogels horen en de druppels op planten te zien liggen. En ik kan echt enorm enthousiast worden als ik iets heb gezaaid, dat ik twee weken later zie uitgroeien tot een plant. Dan denk ik: ‘Dat heb ik gedaan. Dat is echt prachtig.’

• 

• 

Else (26) In de tuin komen is voor mij een rustmoment in de week. Ik woon in een flat en daar kun je je soms best opgesloten voelen. In de tuin kan ik mijn hoofd leegmaken en is het gezellig om met mensen samen te werken. Ik kom hier weer terug bij mezelf.

De hele kringloop van het tuinieren zien maakt me blij. Bij het zaaien het hoopvolle uitzien naar wat er gaat komen. Het onkruidvrij maken van een veldje. En bij het oogsten zien hoe mooi iets gegroeid is. Maar ook de tuin omspitten hoort erbij. Alles helpt in het grotere plaatje.

Het veld met de groenbemester vind ik een van de mooiste plekken in de tuin. Als je daar gaat staan hoor je het gezoem van de insecten, zie je de mooie kleuren en besef je dat er in de bodem allemaal goede dingen gebeuren. Het is een stille kracht in de tuin.

Thuis geniet ik van de groenten die ik graag zo puur mogelijk eet. De smaken zijn zo veel rijker dan de groenten van de supermarkt.

Wat ik hier heb geleerd is dat alles niet in één keer goed hoeft te gaan, je mag dingen uitproberen. Wij zijn er om de natuur een handje te helpen, maar we kunnen het niet allemaal beheersen.

In de tuin wordt een stukje van mijn toekomstdroom werkelijkheid. Later wil ik in Deventer gaan wonen en daar een moestuin starten. Daarin wil ik mensen kunnen leren hoe alles groeit en een fijne plek bieden voor mensen die het nodig hebben. Hier in de Voedseltuin kan ik al goed oefenen met biologisch tuinieren.

• 

•