Koen (49) Ik heb de tuin leren kennen doordat ik een hele tijd geleden inviel bij een fotoshoot. Er werden foto’s gemaakt voor een reclameflyer voor de voedseltuin en ze vroegen mij of ik daar op wilde staan. Pas veel later ben ik nog een keer naar de tuin gegaan. Mijn hobby is fotografie (normaal met een camera, vandaag voor het gemak met mijn telefoon) en iemand vertelde mij dat je op de tuin ook mooie foto’s kan maken. Zo gezegd zo gedaan en uiteindelijk ben ik blijven plakken.

Ik werk hier nu zo’n anderhalfjaar twee ochtenden in de week. Het zorgt er samen met mijn andere bezigheden voor dat ik elke dag wel bezig ben. Meestal ben hier ik aan het schoffelen, geef ik de tuin water of doe ik andere klusjes die toevallig voorbij komen, zoals zaadjes van goudsbloemen verzamelen. Ik ga liever niet dwars door de tuin heen met mijn rolstoel. Dan ben ik bang dat ik vast kom te zitten, ook al is er natuurlijk altijd wel iemand die mij zou kunnen helpen om los te komen.

In het verleden heb ik een betaalde baan gehad bij de Utrechtse sociale werkvoorziening maar dat ging op een gegeven moment niet meer. Toen heb ik een tijd thuisgezeten. Gelukkig kwam op dat moment de dagbesteding aan de orde. Hierdoor heb ik een dagritme en kom ik ook met andere mensen in contact.

Ik geniet dan ook het meeste van gewoon lekker samen bezig zijn. De tuin geeft mij rust. Soms lukt het op een bepaald moment even niet en als ik dan hier kom word ik weer helemaal rustig.
De lekkerste groente vind ik witlof (met ham en kaas uit de oven), of tomaatjes en komkommers, die eet ik dan lekker bij de computer op. Ik heb ook wel eens pompoenen meegenomen en daar pompoensoep van gemaakt.

In juni heb ik op de kinderboerderij mee gedaan aan een cursus fotografie, de foto’s die ik heb gemaakt zijn buiten aan de achterkant van het winkeltje te bewonderen!

Richard (48) Zo’n 4 jaar geleden kwam ik in aanraking met de tuin via de dagbesteding van Reinaerde, ik ben mij meer in de tuin gaan verdiepen en rolde er uit eindelijk zo in!
Nu ben ik hier elke maandag en donderdagochtend aan het werk. Vaak ben ik aan het schoffelen en onkruid aan het wieden.

Ik ben niet zo’n rustig mens maar ik ben ook geen 20 meer. Je krijgt een boel informatie op een dag maar ik kan het niet allemaal tegelijk meer bolwerken dit komt mede door een ongeval wat ik op 16 jarige leeftijd heb gehad. In mijn karakter zit prestatiedruk maar hier word ik even op een lager pitje gezet. Hier krijg ik rust door het ritme en door de tuin. Op de tuin gaat het er niet perse om wat ik doe maar dat ik iets doe. Wanneer Mark een opdracht geeft aan het begin van de werkdag, heb ik een voldaan gevoel aan het einde van de dag. Het geeft mij een doel, zo kan ik ook wat betekenen voor de samenleving.

Ik heb niet echt een plek in de tuin waar ik het liefste ben, ik heb wel een favoriet moment; het koffiemoment! Natuurlijk is de koffie een bijzaak, ik geniet het meeste van het gezellig samenzijn en een praatje maken met elkaar. Ook is dit weer even een moment van rust, om bij te komen van het werk en te realiseren dat niet alles snel hoeft maar je de tijd kan nemen voor dingen
Ik neem zelf eigenlijk nooit echt groenten van de tuin mee, het lukt mij helaas niet om zelf te koken. Op woensdag kook ik samen met de groep, dan nemen we vaak wel wat van de tuin mee. Eerst deden we dit ook op donderdag maar door corona is de groep opgesplitst en kan dit niet meer. Ik vind alles lekker! Ik ben net een kliko en niet zo moeilijk! Je moet gewoon eten wat de pot schaft, zo ben ik opgevoed.

Ina (63) Ik ben geboren in Italië. Daar had mijn vader een boerderij met een tuin. Daar groeide onder andere artisjokken in en wijn. En dan plukte ik zo een stuk rauwe artisjok, dat ik dan zo opat. Als ik hier in de tuin ben, komt dat gevoel van vroeger weer terug. Ik vind het hier zo mooi, met de bloemen en de natuur. En als ik dan de wijnstruik bij de pergola zie, voelt het zo Italiaans.

Ik kan niet alles doen, omdat ik last heb van mijn gewrichten. Maar hier doe ik wat ik kan. Soms schoffel ik, of drink ik alleen koffie en maak ik een praatje. Ik vind het leuk om onder de mensen te zijn en nieuwe groentes te leren kennen. Zo wist ik helemaal niet dat je de bloemen van komkommerkruid kunt eten. En doordat ik hier meer leer, heb ik ook meer interesse gekregen om thuis groentes te verbouwen. Daar heb ik nu ook fruitplanten en doperwten in een pot staan.

Ik ben mantelzorger van mijn moeder en zusje. Hier komen is een uitje voor mij. Het geeft mij echt plezier om buiten te zijn en ik kan hier ontspannen en dingen loslaten. Als het kan neem ik ook bloemen van de courgette mee, die ik voor mijn moeder frituur. Een Italiaanse delicatesse, waar zij erg van geniet.

Twee jaar geleden moest ik zelf revalideren en vroeg mij begeleider om de leuke dingen te noemen in mijn leven. De tuin was daar een van. Ik leerde tijdens de revalidatie dat ik moest doorzetten. En naar de tuin gaan heeft me daarbij geholpen en zette me in beweging. Ik ben God dankbaar voor deze plek en vind de tuin echt een geschenk.

Ietje (66) Mijn flat kijkt uit op Gagelsteede en ik heb de tuin vanaf het begin zien ontstaan. Ik liep vaak even langs en ik ben zo heel spelenderwijs bij de Voedseltuin komen werken.

Ik houd hier van de natuur, de stilte, het onverwachte en de rust. Mijn favoriete plek is de tafel midden in de tuin. Dan kijk ik naar de koeien en de onschuldige dieren van de kinderboerderij, omringd door het groen, de heuvel achter ons, en het verkeer ver weg. Dan geniet ik echt.

Ik heb geen vast werk meer, dus het werken in de tuin geeft me structuur, houvast en geeft focus aan mijn week. Ik kom hier altijd op vrijdagochtend en het is fijn om dat vaste moment te hebben. Wat zo prettig is aan deze tuin is dat je ook de vrijheid hebt om iets anders te kunnen doen op die dag. Niemand kijkt ook hier gek op als je later bent. Ik heb altijd veel gemoeten in mijn leven, maar hier hoef ik niks. Dus ik kan hier leren om dat ‘moeten’ los te laten. Een les die ik daarnaast heb geleerd is om mezelf te begrenzen en me echt te focussen op 1 stukje. Vroeger liet ik me veel meer afleiden.

Het liefste werk ik alleen in de tuin, op mijn eigen tempo en in mijn eigen tijd. Maar ik vind het ook prettig om samen aan de tuin te werken en elkaar te ontmoeten. De tuin trekt aardige mensen aan met goede bedoelingen.

Het is zo gegroeid dat ik me veel met de bloemen in de tuin bezighoudt. De gewassen krijgen het meeste aandacht en de bloemen zijn soms een ondergeschoven kindje. Dus daar ben ik me heel betrokken bij gaan voelen en voel me daar verantwoordelijk voor. En als ik dan zie dat iedereen geniet van de bloementuin, word ik daar ook blij van.

• 

• 

Paul (37) Drie jaar geleden kwam ik voor het eerst in de tuin werken. Dat was via Reinaerde, de stichting waarbij ik woon voor mensen met een beperking. Ik vond het meteen heel leuk in de tuin en ben ook op eigen gelegenheid blijven gaan.

Ik vind het heerlijk om veel buiten te zijn en de ontwikkeling te zien van planten. Het proces van zaaien naar oogsten. Zo was het stuk dat nu helemaal is overwoekerd door pompoenen, drie maanden geleden nog een kaal stuk grond met een paar sprietjes. Ik kom daarom ook iedere week, zodat je blijft zien waarvoor je gewerkt hebt. Als je een paar weken niet komt, loop je anders bijvoorbeeld zo de courgettes mis. Het liefst neem ik pompoen mee omdat die zo veelzijdig is en ik er zoveel verschillende dingen mee kan maken.

Ook geniet ik van het fysiek bezig zijn. Hier werken was ook een oppepper voor mijn zelfvertrouwen, het was een bevestiging wat ik al dacht: dat ik vaak meer kan dan mensen denken. Ik schoffel veel en kan zelf door de tuin rijden. Ik kan overal bij en als ik vast kom te zitten kan ik mezelf losmaken met mijn benen. Hier werken is een goed leertraject voor mij. Omdat ik vind dat ik altijd iets moet proberen, voor ik zeg dat ik het niet kan.

Mijn favoriete plek is onder de pergola met de druivenstruik. Die struik heb ik zelf geplant en nu zit de druivenrank helemaal bovenin vol druiven.

Ook vind ik het contact met de mensen uit de tuin heel leuk. Ik woon alleen in een appartement en als ik deze contacten niet zou hebben, zou ik een beetje vereenzamen. De sfeer hier is heel gemoedelijk. Soms denken mensen dat er iets mis is in mijn hoofd, omdat ik in een rolstoel zit. Maar hier in de tuin doen mensen niet anders tegen me en zien ze me voor wie ik ben.